روایتی از تاریخچه قوم «خلج» در ایران/ سفر عوامل «سرنوشت سرنوشت» به جزیره خارک
تاریخ انتشار: ۲۰ تیر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۱۹۲۸۸۹
مستند «خاموشی و فراموشی»، روایتی از تاریخچه زندگی قوم خلج، ریشه‌های نژادی و اقدامات و فعالیت‌هایشان در تاریخ ایران است.
به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، محمدعلی یزدان‌پرست، مستندساز درباره آخرین وضعیت ساخت مستند «سرنوشت سرنوشت» تولید مرکز گسترش سینمای مستند، تجربی و پویانمایی گفت: مستند «سرنوشت سرنوشت» که کارگردانی آن را همراه با علی شهاب‌الدین برعهده دارم، درباره ماجرای ۷ آذر سال ۵۹ و «عملیات مروارید» است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
یزدان‌پرست ادامه داد: این‌روز‌ها مشغول برنامه‌ریزی برای سفر به جزیره خارک هستیم تا فعالیت‌های دریادار امیر سرنوشت را به تصویر بکشیم. او در آن جزیره مشغول بیرون کشیدن ناوچه‌ای مغروق است و درنتیجه، پلان‌هایی در زیر آب‌ها خواهیم داشت. از آنجا که جزیره خارک منطقه‌ای نظامی محسوب می‌شود روند اخذ مجوز‌ها کمی سخت است و در حال حاضر مشغول به این کار هستیم.
این کارگردان مستند درباره فعالیت دیگر خود گفت: مشغول ساخت مستندی دو قسمتی باعنوان «خاموشی و فراموشی» نیز هستم که به سفارش سازمان صدا و سیما و در دو قسمت ساخته می‌شود. این مستند هم در مراحل پایانی تولید قرار دارد و به‌زودی آماده نمایش خواهد شد.
یزدان‌پرست درباره موضوع «خاموشی و فراموشی» گفت: این مستند روایت سرگذشت قوم «خلج» است که در طول تاریخ باعنوان جنگلورانی سلحشور شناخته می‌شوند و خدمات بسیاری برای ایران انجام داده‌اند. برای مثال تا دوره پهلوی اول جزو فوج اول نظامیان ایران بودند، اما در دوران رضاخان با گسترش سرکوب‌ها عملا میدانی به فعالیت‌هایشان داده نشد و حذف شدند.
او ادامه داد: این قوم تلاش می‌کند تا زبان، آداب و رسوم و فرهنگشان را حفظ کند. حتی در دانشگاه «ییلدیریم بیازیت» شهر آنکارا در ترکیه یک کرسی برای رشته زبان خلجی وجود دارد و زبان و فرهنگشان تدریس می‌شود. ایرانیان بسیاری هم دانشجوی این رشته در آنکارا هستند. در مستند هم با دانشجویان و اساتید این دانشگاه نیز مصاحبه کردیم. خلجی‌ها درواقع اولین قوم ترک در ایران هستند و حتی ریشه‌های نژادیشان به کشور چین می‌رسد.
این کارگردان درباره چگونگی شکل‌گیری علاقه‌اش به ساخت این موضوع گفت: در یکی از سریال‌هایی که از صدا و سیما پخش شد. شعری خوانده شد و قوم خلج معترض شده و گفتند که به ما بی‌احترامی شده است. نویسنده کار هم در جواب پاسخ داد که من اصلا از وجود قوم خلج اطلاعی نداشتم و من هم که متوجه بی‌اطلاعی مردم شدم تصمیم گرفتم که برای پاسداشت از فعالیت‌های این قوم در طول تاریخ برای ایران درباره‌شان مستند بسازم. یکی از دوستانم که خودش خلج بود هم من را تشویق مرد پ سازمان صدا و سیما نیز تمایل نشان داد.
او گفت: قسمت اول مستند «خاموشی و فراموشی» درباره تاریخچه قوم خلج و داستان مهاجرتشان از ایران و بازگشت دوباره‌شان است. اما قسمت دوم به‌صورت ویژه پرتره‌ای درباره مسیب عرب‌گل است که پدر شاعران خلج زبان به حساب می‌آید و داستان جالبی هم دارد.
یزدان‌پرست گفت: روزی یکی از اساتید یکی از دانشگاه‌های آلمان برای تحقیق درباره زبان‌های باستانی به ایران سفر می‌کند. در یکی از جاده‌های استان مرکزی ماشینش در گل گیر می‌کند و موتورسواری به آن‌ها کمک می‌کند. استاد، متوجه لهجه خاص موتورسوار شده و از او درباره زبانش می‌پرسد. این موتورسوار مسیب عرب‌گل بوده که باوجود سوادی اندک دوسال در سمت استادیار در آن دانشگاه آلمانی مشغول به تدریس زبان خلجی می‌شود.
منبع: خبرگزاری دانشجو
کلیدواژه: مستند مستندسازی مرکز گسترش سینمای مستند خاموشی و فراموشی یزدان پرست
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت snn.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری دانشجو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۱۹۲۸۸۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
جشنواره اسب دوانی ترکمن ۱۴۰۳+ تاریخچه Turkmen Racing Horse Festival
جشنواره اسب‌دوانی ترکمن هر سال در آخرین یکشنبه ماه آوریل برگزار می‌شود و هدف آن بزرگداشت یکی از قدیمی‌ترین نژادهای اسب جهان و نماد غرور ملی ترکمنستان است.
به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، جشنواره اسب‌دوانی ترکمن Turkmen Racing Horse Festival، هر سال در آخرین یکشنبه ماه آوریل برگزار می‌شود که امسال مصادف با بیست‌وهشتم آوریل (نهم اردیبهشت ۱۴۰۳) است. این جشنواره یک تعطیلات مهم و نماد غرور ملی است، اما در ترکمنستان یک یکشنبه کاری محسوب می‌شود و مدارس و ادارات در طول آن باز هستند.
ترکمنستان کشوری واقع در منطقه جنوب غربی آسیای مرکزی و همسایه قزاقستان، افغانستان، ایران و ازبکستان است. دریای خزر در امتداد مرز غربی این کشور قرار دارد و اسب‌ها بخشی جدایی‌ناپذیر از تاریخ و فرهنگ آن هستند، از این رو یک فصل کامل در آن به مسابقات اسب‌دوانی اختصاص دارد. نژاد اسب آخال‌تکه، افتخار ترکمنستان است که احتمال می‌رود یکی از قدیمی‌ترین نژادهای اسب در جهان باشد.
نژاد آخال‌تکه حداقل سه‌هزار سال قدمت دارد و تکامل‌یافته نژاد اسب ترکمن هستند که در قرون وسطی به عشایر کوچ‌نشین ترکمنستان تعلق داشتند و اکنون منقرض شده‌اند.
این نژاد اسب به چند دلیل بسیار کمیاب است؛ از نظر تاریخی، به دلیل کمبود غذا و آب برای اسب‌ها و انسان‌ها، این نژاد مجبور بود برای زنده ماندن خود را سازگار کند و مقاوم‌تر شود. همچنین تعداد زیادی هم‌خونی در جمعیت این اسب‌ها رخ می‌دهد که منجر به آسیب‌پذیری یا تهدید شدن آن‌ها توسط اسب‌های برجسته شده است. امروزه تنها حدود شش‌هزار اسب آخال‌تکه در جهان وجود دارد.
تاریخ جشنواره اسب‌دوانی ترکمن ۱۴۰۳تاریخ جشنواره اسب‌دوانی ترکمن در سال ۲۰۲۴ روز بیست‌وهشتم آوریل مصادف با نهم اردیبهشت ۱۴۰۳ است.
جشنواره اسب‌دوانی ترکمن‌ها زمانی برای گردهمایی علاقه‌مندان به اسب و سوارکاری است و گرامی‌داشت نماد ملی ترکمنستان، اسب آخال‌تکه است. این نژاد بومی ترکمنستان و اسبی باشکوه و ایده‌آل به‌ویژه برای مسابقات اسب‌دوانی است، زیرا به سرعت، هوش و استقامت شهرت دارد. رنگ روشن آن‌ها، همراه با پوست بسیار براقی که از موهای بسیار ظریف و ابریشمی تشکیل شده است، به این اسب‌ها لقب «اسب‌های طلایی» را می‌دهد.
ترکمنستان یک سنت باستانی سه‌هزار ساله در مسابقات اسب‌دوانی دارد که مطابق با آن اسب‌های آخال‌تکه به‌دلیل ویژگی‌های برترشان مانند قدرت و استقامت، به‌منظور شرکت در مسابقات به‌طور انتخابی پرورش داده می‌شوند. این اسب‌ها در گذشته علاوه بر مسابقه، برای حمل‌ونقل نیز استفاده می‌شدند، اما امروزه به‌طور انحصاری برای مسابقه پرورش داده می‌شوند و نماد غرور ملی هستند، تا آنجا که عکس آن‌ها روی تمبرهای پستی، اسکناس‌ها و نشان ملی ترکمنستان دیده می‌شود.
ترکمنستان در اواخر دهه ۱۸۰۰، بخشی از امپراتوری روسیه شد و زمانی که این اتفاق افتاد، روس‌ها مزارع پرورش اسب‌های آخال‌تکه را در حدود سال ۱۸۸۱ تأسیس کردند. روس‌ها سال ۱۸۸۵ برای وارد کردن این نژاد یک ثبت رسمی اسب آخال‌تکه در سطح بین‌المللی ایجاد کردند. با این حال هنگامی که اتحاد جماهیر شوروی در سال ۱۹۲۲ شکل گرفت، تحولات اقتصادی و سیاسی با تعطیلی این مزارع پرورش همراه بود که این امر منجر به کاهش شدید تعداد اسب‌ها شد. تنها در سال ۱۹۷۹ بود که این نژاد به ایالات متحده برده و دوباره پرورش داده شد.
این نژاد از اسب‌ها که به قدرت و استقامت معروف هستند، یکی از پرطرفدارترین اسب‌های جنگی بوده‌اند و امروزه در شرایط بیابانی پرورش داده می‌شوند، زیرا قادر به تحمل دمای شدید هستند و ویژگی‌های تطبیقی بسیاری دارند که باعث بقای آن‌ها شده است.
یکی از معروف‌ترین اسب‌های آخال‌تکه به نام ابسنت، در دهه ۱۹۶۰ در مجموع ۶ مدال را در مسابقات مختلف اسب‌دوانی المپیک کسب کرد.
مسمومیت ۲۹ پزشک با مشروبات الکلی تقلبی در شیراز